चिऊची डायरी

Multi vitamins and calcium etc drops घेणं हा एक रोजचा धमाल कार्यक्रम असतो. ते ड्रॉप्स मोजूनच द्यावे लागतात. ते मात्र मी काढून देते. पंधरा मिनिटांत आटोपणारा खेळ. अर्थात हे रोज असंच होतं असं नाही. त्याचीच हि गंमतजंमत. 

आई खाली बसताना किंवा डायनिंग टेबलवर पाणी, त्या ड्रॉप्सच्या बाटल्या, चमचा, ड्रॉपर सगळं साहित्य घेऊन बसतेय का यावर चिऊचं बारकाईने लक्ष असतं. माझ्याही अंगात किडे भारी ! मुद्दाम मी एखाद दुसरी गोष्ट देतच नाही. मग चिऊपण काय विसराळू मिळालीय अशा नजरेने बघते. 😂

कॅल्शियम मोजून वाटीत दिलं रे दिलं की प्यायच्या आधीच प्रश्न, " आदून देनाल?" (अजून देणार?) मी नाही म्हणणार माहितेय तरी दरवेळेस विचारेल, मग मिस्कील हसेल... (मी मनातल्या मनात, अग चेंगटा, आधी दिलंय ते तर पी. 🤪)  त्यानंतर मात्र ते जेमतेम दोन-तीन चमचे कॅल्शियम पोटात जायला पाच ते पंधरा मिनिटं कितीही वेळ लागू शकतो... depends upon her mood.  बयेची गाडी फारच रंगात असेल तर वाटीतला शेवटचा थेंब पण कसा बोटावर येत नाहीय याबद्दल स्वतःशीच बडबड करून होते. कॅल्शियम चाटून पुसून पिऊन झालं की तिरक्या नजरेनं आईकडे बघायचं आणि डी व्हिटामिनची बाटली आपल्या पाठीमागे लपवायची..  अशावेळेस आईने, 'अरेच्या बाटलू कुठे गेलीस तु' असे काहीतरी डायलॉग्स म्हणणे शास्त्र असते! मग त्या बाटलीतून आधीच तयार असलेला ड्रॉपर बाहेर येऊन तो तोंडात जातो... (आपोआपच बरं का !) मग आई समोर बसलेली नसली तर आईच्या नावानं जप करायचा. आई मग वरून ड्रॉपरचं रबरी फुगा दाबणार. (मनातल्या मनात : बाई सगळंच तुम्ही करा. फक्त तोंडात ड्रॉपर दाबायला मला ठेवा कामाला. 😂😂😉)

मग येतो फॉलिक ॲसिडचा नंबर ! मोजून 8 थेंब द्यायचे असलेली काचेची बाटली आई तिरकी करते. चिऊनं धरलेल्या चमच्यात ड्रॉप पडतात. हे सवयीचं असलं तरी दरवेळेस चिऊ मात्र अद्भुत काहीतरी घडतंय असला शुद्ध नाटकी आव आणत काहीतरी बडबडते. (ती काय बोलते ते अजूनही समजलेलं नाही.) मग चमचा तोंडात धरून चाटत बसते. मग एकदाचे ड्रॉप संपले की पाणी पिऊन सगळं सिंकमध्ये ढकललं की आई समोर असो - नसो, एकदम थाटात चिऊ ओरडते "झायंऽऽऽ"

चिऊ कसली, तिची आईच सुटकेचा निश्वास टाकते...